അമര്‍ച്ച
കറുത്ത്-കനത്ത ബാഗിന്‍റെ സിബ് ആയാസപ്പെട്ട്‌ വലിച്ചിടുന്ന അപ്പുവിന്‍റെ മുഖം ആ ഇരുട്ടില്‍ എനിക്ക് അവ്യക്തമായിരുന്നു ! അതെ .. പഴയതുപോലെ ആ അഗ്നിഗോളം എന്‍റെ അടിവയറ്റില്‍ നൃത്തം ആരംഭിച്ചിരിക്കുന്നു."എനിക്കറിയാം നിനക്കിപ്പോള്‍ വേദനിക്കുണ്ടെന്ന് "അപ്പുവിന്‍റെ ശബ്ദത്തില്‍ നനവുണ്ടോ ? തലയിണയിലെയ്ക്ക് വേദന അമര്‍ത്താന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ ആശ്വസിപ്പിക്കുംവിധം "ഹേയ് ... സാരമില്ല " എന്ന് പറയാന്‍ ഞാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു,അതിനു ശബ്ദം ലഭിച്ചിരുന്നോയെന്നു നിശ്ചയംപോരാ. "നമുക്കിത് അല്പം തുറന്നുവെയ്ക്കാം..." വീണ്ടും അവന്‍റെ ശബ്ദം "അരുത് " മനസിന്‍റെ കുതിപ്പിനൊപ്പം ഞാന്‍ അവന്‍റെ കൈകളെടുത്തു എന്നിലേയ്ക്ക് ബന്ധിച്ചു.ഇതിനുള്ളില്‍ ഞങ്ങളുടെ പ്രണയമുണ്ട്,സ്വപ്നങ്ങളുണ്ട് ...അതിന്‍റെ ഒരംശംപോലും നഷ്ട്ടപെടരുത്,ഓരോ തവണയും അവ സ്വരുക്കൂട്ടി അടച്ചുവെയ്ക്കുമ്പോള്‍ ഞാനൊരു വേദനയുടെ അഗ്നികുംഭമാകുന്നു,തുറക്കുന്തോറും ആ നോവില്‍നിന്നു ഞാന്‍ മുക്തയാവുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് , അവയ്ക്ക് ഒന്നും സംഭവിക